ใบความรู้ที่๑ เรื่ององค์ประกอบของพยางค์และคำ

องค์ประกอบของพยางค์และคำ

พยางค์ คำ และหน้าที่ของคำ

พยางค์

       การที่เราเปล่งเสียงออกมาจากลำคอครั้งหนึ่ง ๆ นั้น เราเรียกเสียงที่เปล่งออกมาว่า “พยางค์”แม้ว่าเสียงที่เปล่งออกมาจะมีความหมายหรือไม่มีความหมายก็ตาม เช่น เราเปล่งเสียง “สุ” ถึงจะไม่รู้ความหมาย หรือไม่รู้เรื่องเราก็เรียกว่า ๑ พยางค์ หากเราเปล่งเสียงออกมาอีกครั้งหนึ่งว่า “กร” จะเป็น “สุกร” จึงจะมีความหมาย คำว่า “สุกร” ซึ่งเปล่งเสียง ๒ ครั้ง เราก็ถือว่ามี๒ พยางค์ เสียงที่เปล่งออกมาครั้งเดียวมีความหมาย เช่น นา หมายถึง ที่ปลูกข้าว เสียงที่เปล่งออกมาว่า “นา” นี้เป็น ๑พยางค์ลองดูตัวอย่างต่อไปนี้

• ไร่ มี๑ พยางค์
• ชาวไร่ มี๒ พยางค์ (ชาว-ไร่)
•  สหกรณ์ มี๓ พยางค์ (สะ-หะ-กอน)
• โรงพยาบาล มี๔ พยางค์ (โรง-พะ-ยา-บาน)
• นักศึกษาผู้ใหญ่ มี๕ พยางค์ (นัก-สึก-สา-ผู้-ใหญ่)
• สหกรณ์การเกษตร มี๖ พยางค์ (สะ-หะ-กอน-การ-กะ-เสด)

จากตัวอย่างข้างบนนี้สรุปได้ว่า

       พยางค์ คือ เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง จะมีความหมายหรือไม่มีความหมายก็ตาม ถ้าเปล่งเสียงออกมา ๑ ครั้ง ก็เรียก ๑ พยางค์ สองครั้งก็เรียก ๒ พยางค์

องค์ประกอบของพยางค์

     พยางค์เกิดจากการเปล่งเสียงพยัญชนะ สระ และวรรณยุกต์ออกมาพร้อม ๆ กัน พยางค์ที่มีความหมายอาจจะเป็นพยางค์เดียวหรือหลายพยางค์ก็ได้พยางค์แต่ละพยางค์จะต้องมีส่วนประกอบ ๓ ส่วนขึ้นไป คือ สระ พยัญชนะ และวรรณยุกต์ การประกอบสระ พยัญชนะและวรรณยุกต์เข้าเป็นพยางค์เรียกว่า การประสมอักษรมี๔วิธี คือ

      ๑. การประสมสามส่วน คือ การประกอบพยางค์ด้วยพยัญชนะต้น สระ และวรรณยุกต์ เช่น

กา องค์ประกอบ คือ

               ๑. พยัญชนะ ก

               ๒. สระ อา

               ๓. วรรณยุกต์ เสียงสามัญไม่มีรูป

    ๒. การประสมสี่ส่วน คือ การประสมพยางค์ด้วยพยัญชนะต้น สระ พยัญชนะท้ายพยางค์หรือ

ตัว สะกด และวรรณยุกต์ เช่น

เกิด องค์ประกอบ คือ

              ๑. พยัญชนะต้น ก

              ๒. สระ เออ

              ๓. วรรณยุกต์ เสียงเอกไม่มีรูป

             ๔. ตัวสะกด ด

   ๓. การประสมสี่ส่วนพิเศษ คือ การประกอบพยางค์ด้วยพยัญชนะต้น สระ พยัญชนะท้าย พยางค์ที่ไม่ออกเสียงหรือตัวการันต์ และวรรณยุกต์ เช่นเล่ห์องค์ประกอบ คือ

             ๑. พยัญชนะต้น ล

             ๒. สระ เอ

             ๓. วรรณยุกต์ เสียงโท

             ๔. ตัวการันต์ ห

             ๔. การประสมห้าส่วน คือ การประกอบพยางค์ด้วยพยัญชนะต้น สระ พยัญชนะท้ายพยางค์หรือตัวสะกด พยัญชนะท้ายพยางค์ที่ไม่ออกเสียง หรือตัวการันต์ และวรรณยุกต์ เช่นสิงห์องค์ประกอบ คือ

          ๑. พยัญชนะ ส

          ๒. สระ อิ

          ๓. วรรณยุกต์ เสียงจัตวาไม่มีรูป

          ๔. ตัวสะกด ง

          ๕. ตัวการันต์ ห

 

คำ

ความหมายของคำ

         คำ ตามความหมายในหลักภาษา หมายถึง เสียงที่เปล่งออกมาแล้วมีความหมายอย่างใดอย่างหนึ่ง อาจเป็นเสียงที่เปล่งออกมาครั้งเดียวหรือหลายครั้งก็ได้ เช่น

•         นา เป็นคำ๑ คำ ๑ พยางค์
•         ชาวนา เป็นคำ๑ คำ ๒ พยางค์
•         นักศึกษา เป็นคำ๑ คำ ๓ พยางค์

      คำคือ พยางค์ที่มีความหมาย คำมากพยางค์คือ พยางค์หลายพยางค์รวมกันแล้วมีความหมายผู้เรียนพอจะทราบไหมว่า พยางค์กับคำต่างกันอย่างไร อ่านต่อไปท่านก็จะทราบพยางค์คือ เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่งจะมีความหมายหรือไม่มีความหมายก็ได้

     คำคือ เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่งจะกี่พยางค์ก็ตามถ้าได้ความจึงจะเรียกว่า “คำ”

องค์ประกอบของคำ

     คำหนึ่ง ๆ จะต้องประกอบด้วย เสียง แบบสร้างและความหมาย

              ๑. เสียง คำหนึ่งอาจมีเสียงเดียวหรือหลายเสียงก็ได้ คำเสียงเดียวเรียกว่า คำพยางค์เดียว คำหลายเสียงเรียกว่า คำหลายพยางค์

                   คำพยางค์เดียว เช่น กิน นอน เดิน น้ำ ไฟ ฯลฯ

     คำหลายพยางค์ เช่น บิดา นาฬิกา กระฉับกระเฉง ฯลฯ

              ๒. แบบสร้าง คำประกอบด้วยพยางค์ และพยางค์หนึ่ง ๆ อาจมีส่วนประกอบ ๓ ส่วน ๔ ส่วน ๕

ส่วนก็ได้

              ๓. ความหมาย คำจะต้องมีความหมายอย่างใดอย่างหนึ่งหรือหลายอย่างก็ได้ เช่น ขัน มีความหมายต่างกันสุดแต่ทำหน้าที่ใด ขึ้นอยู่กับรูปและประโยค เช่นขันใบนี้ ทำหน้าที่นาม แปลว่า ภาชนะใส่สิ่งของไก่ขัน ทำหน้าที่กริยา แปลว่า ร้องเขาขันเชือก ทำหน้าที่กริยา แปลว่า ทำให้แน่นเขาทำงานแข็งขัน ทำหน้าที่วิเศษณ์ แปลว่า ขยันไม่ย่อท้อเขาพูดน่าขัน ทำหน้าที่วิเศษณ์ แปลว่า ชวนหัวเราะ

สรุป โครงสร้างของพยางค์และคำ
              พยางค์
              เสียงพยัญชนะ + เสียงสระ + เสียงวรรณยุกต์
              พยางค์+ ความหมาย
              คำ
              กลุ่มพยางค์+ ความหมาย
ชนิดและหน้าที่ของคำในภาษาไทย